Høsten 1968 står en nybakt lektor på jernbanestasjonen i Larvik. Han skal begynne i sin første jobb, og har et sterkt ønske om å bli en normal og nyttig samfunnsborger, med jobb, familie og leilighet. Få år senere trekkes han inn i det som skal bli AKP(ml). I mange år domineres han liv av Partiet, som han fortsatt er medlem av da han nedtegner sin beretning. Han er 42 år, skilt, hybelboer og Kina er ikke lenger Den Store Utopi.